گیره‌های فنری معمولاً از یک نوار فولادی فنری ساخته می‌شوند که طوری برش داده شده‌اند که یک طرف آن یک برآمدگی باریک در مرکز انتها و طرف دیگر آن یک جفت برآمدگی باریک در دو طرف داشته باشد. سپس انتهای این برآمدگی‌ها به سمت بیرون خم می‌شوند و نوار به شکل حلقه‌ای پیچیده می‌شود که زبانه‌های بیرون‌زده در آن درگیر می‌شوند.
برای استفاده از گیره، زبانه‌های نمایان به سمت یکدیگر فشرده می‌شوند (معمولاً با استفاده از انبردست)، قطر حلقه افزایش می‌یابد و گیره روی شلنگ، از قسمتی که قرار است روی خار قرار گیرد، لغزانده می‌شود. سپس شلنگ روی خار قرار می‌گیرد، گیره دوباره منبسط می‌شود، روی قسمتی از شلنگ که روی خار قرار دارد لغزانده می‌شود، سپس رها می‌شود و شلنگ را روی خار فشرده می‌کند.
گیره‌هایی با این طرح به ندرت برای فشارهای بالا یا شلنگ‌های بزرگ استفاده می‌شوند، زیرا برای تولید نیروی گیره کافی به مقادیر زیادی فولاد نیاز دارند و کار با آنها فقط با استفاده از ابزار دستی غیرممکن است. آنها معمولاً در شلنگ‌های سیستم خنک‌کننده خودرو با قطر چند اینچ استفاده می‌شوند، به عنوان مثال در اکثر خودروهای فولکس واگن که با آب خنک می‌شوند.
گیره‌های فنری مخصوصاً برای مکان‌های محدود یا نامناسب مناسب هستند، جایی که سایر انواع گیره‌ها نیاز به ابزارهای سفت کردن دارند که از زوایای باریک و احتمالاً غیرقابل دسترس اعمال می‌شوند. این امر آنها را به ویژه برای کاربردهایی مانند محفظه موتور خودرو و برای محکم کردن اتصالات خاردار در خنک‌کننده آب کامپیوتر محبوب کرده است.
زمان ارسال: ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۱
