ما نکات کلیدی بین دو ماده (فولاد نرم یا فولاد ضد زنگ) را در زیر به تفصیل شرح می‌دهیم. فولاد ضد زنگ در شرایط شور دوام بیشتری دارد و می‌تواند در صنایع غذایی مورد استفاده قرار گیرد، در حالی که فولاد نرم قوی‌تر است و می‌تواند فشار بیشتری به سیستم حلزونی وارد کند.

فولاد نرم:
فولاد نرم، که به عنوان فولاد کربنی نیز شناخته می‌شود، رایج‌ترین نوع فولاد در همه کاربردها است و گیره‌های شیلنگ نیز از این قاعده مستثنی نیستند. همچنین یکی از گسترده‌ترین گریدهای فولاد است که طیف وسیعی از خواص مکانیکی را پوشش می‌دهد. این بدان معناست که درک و تعیین گرید صحیح می‌تواند تأثیر عمده‌ای بر عملکرد محصول نهایی داشته باشد. به عنوان مثال، تنش‌ها و الزامات ورق‌های فولادی که پنل‌های بدنه خودرو را تشکیل می‌دهند، کاملاً متفاوت از تنش‌ها و الزامات مواد تشکیل‌دهنده شیلنگ است. در واقع، مشخصات ایده‌آل مواد گیره شیلنگ حتی با پوسته و تسمه‌ها نیز یکسان نیست.

یکی از معایب فولاد نرم این است که مقاومت طبیعی بسیار کمی در برابر خوردگی دارد. این مشکل را می‌توان با اعمال پوشش، که معمولاً روی است، برطرف کرد. تفاوت در روش‌ها و استانداردهای پوشش‌دهی به این معنی است که مقاومت در برابر خوردگی می‌تواند یکی از مواردی باشد که گیره‌های شلنگ در آن بسیار متفاوت هستند. استاندارد بریتانیا برای گیره‌های شلنگ، مقاومت ۴۸ ساعته در برابر زنگ قرمز قابل مشاهده در آزمایش اسپری نمک خنثی ۵٪ را الزامی می‌داند و بسیاری از محصولات کایت بدون علامت تجاری، این الزام را برآورده نمی‌کنند.

فولاد ضد زنگ:
فولاد ضد زنگ از بسیاری جهات پیچیده‌تر از فولاد نرم است، به خصوص در مورد بست‌های شلنگ، زیرا تولیدکنندگانی که هزینه‌محور هستند معمولاً از ترکیبی از درجات مختلف مواد استفاده می‌کنند تا محصولی با هزینه‌های تولید کمتر و عملکرد پایین‌تر ارائه دهند.

بسیاری از تولیدکنندگان گیره شیلنگ از فولاد ضد زنگ فریتی به عنوان جایگزینی برای فولاد نرم یا به عنوان جایگزینی ارزان برای فولاد ضد زنگ آستنیتی استفاده می‌کنند. به دلیل وجود کروم در آلیاژ، فولادهای فریتی (که در گریدهای W2 و W3، در سری ۴۰۰ استفاده می‌شوند) نیازی به هیچ گونه فرآوری اضافی برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی ندارند. با این حال، عدم وجود یا محتوای کم نیکل در این فولاد به این معنی است که خواص آن از بسیاری جهات نسبت به فولادهای ضد زنگ آستنیتی پایین‌تر است.

فولادهای زنگ نزن آستنیتی بالاترین سطح مقاومت در برابر خوردگی را در برابر انواع خوردگی، از جمله اسیدها، دارند، وسیع‌ترین محدوده دمای عملیاتی را دارند و غیر مغناطیسی هستند. به طور کلی گریدهای 304 و 316 گیره‌های فولاد زنگ نزن موجود است؛ هر دو ماده برای استفاده دریایی و تأییدیه Lloyd's Register قابل قبول هستند، در حالی که گریدهای فریتی نمی‌توانند. این گریدها همچنین می‌توانند در صنایع غذایی و آشامیدنی مورد استفاده قرار گیرند، جایی که اسیدهایی مانند اسیدهای استیک، سیتریک، مالیک، لاکتیک و تارتاریک ممکن است اجازه استفاده از فولادهای فریتی را ندهند.